Başka insanların üzerine hayal kurma

Çok sev, aşkından öl ama onun için ileriye yönelik planlar yapma… Pişman olan da, üzülen de; yalnız kalan da sen olursun… Zira, tek başına unutmaya mahkum olacağın onlarca hayal ve anı yanına kâr kalacak… Kendini aptal gibi, boş, sefil, çıkmazlarda hissedersin… Onu unutmak için sarhoş olursun… Kendine zarar verirsin… Uyumak istersin, uyuyamazsın… Uyusan da rüyanda yakalar seni… Doğacak bebeğe ad ararsın düşlerinde… Her lokmada onu zikredersin… Belki onun yerine yersin, kim bilir…


Özlersin.. Varsa sana bıraktıklarını koklarsın; burnunda buharlaşan koku gözlerinden akmaya başlar… Gözlerinden akanlar yanaklarında damıtılır, tekrar aynı kokuyu duyarsın…

Kısırdöngü…

Sevmemeye ant içersin… Yaşadıklarına lanet edersin… Ölmek istersin…

Hiç bir şeyden tat alamazsın…

Hayal kurmaktan, rüya görmekten korkarsın… Hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağı gerçeği seni hayattan koparır… Tüm dünyalık şeyleri bir kenara atıp ölümle yaşam arasındaki yolda, seni bu durumun içine atan tanrıdan kurtarması için merhamet dilenirsin…

Tanrı seni duymaz; isyan edersin… Hayata, doğduğun güne, her şeye lanet okursun…

Ayrılık kelimesinin anlamını ararsın lügatlarda… İnanamazsın; inanmak istemezsin… “Ayrıldık mı?” diye sorarsın kendine… “Ayrıldık mı?” sorusuyla cevap alırsın içinden…

Çünkü; “Ayrılık” Aşk’tır artık…